maandag 31 oktober 2016

"Wil je mijn kind bijles geven?"

Eens per week ga ik naar Rotterdam Delfshaven, omdat ik daar een paar kinderen remedial teaching aan huis geef. Ik doe het niet voor het geld, ik doe het omdat ik dan ook de 1-op-1 begeleiding kan geven aan het kind en zo mijn vaardigheden kan verbeteren. Door de begeleiding die ik zelf geef ontdek ik telkens nieuwe technieken die ik dan weer verder onderzoek om uiteindelijk in mijn trainingen aan de ouders te verwerken. Om 6 uur was ik klaar en fietste ik voldaan richting het station. Ik was nog niet koud de straat uit of ik hoorde vaag het geroep van een vrouw: "Meneer, meneer, mag ik u iets vragen." Ik zag in de auto een allochtone vrouw zitten met het raampje omlaag. In de auto zaten denk ik 5 kinderen. Toen ik naast haar autoraampje stond vroeg ze mij of ik bijles gaf. Compleet verbaasd vroeg ik haar hoe ze daar bij kwam. Had ze me misschien vaker zien fietsen op zaterdag in de wijk? Stond het misschien op mijn voorhoofd geschreven? Na een korte stilte vroeg ik haar hoe ze wist dat ik bijles gaf. Haar antwoord was: "Nee meneer, ik ken u niet, maar het is zo, ik zie geen blanke mannen door de straat fietsen dus ik dacht u moet wel bijles geven, kunt u mijn zoontje bijles geven, en zo ja, heeft u een kaartje?" Beduusd vertelde ik haar dat mijn kaartjes op waren en nadat ik haar mijn telefoonnummer gegeven had, reed ze verder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten