Ik geloof dat als we het onderwijs willen veranderen dat we
dan de leraar meer ruimte moeten geven in de klas. Ik heb het dan niet over de fysieke
ruimte, maar over de ruimte om zich te richten op zijn core-business: Het
lesgeven, zijn passie delen met zijn leerlingen.
Hoe creëer je meer ruimte in de klas? Ondersteun de leraar
bij één van zijn grootste kopzorgen, zijn zorgleerlingen, zijn D/E leerlingen. Of
nog liever, haal deze kopzorg voor hem weg.
Hoeveel tijd is de leraar niet bezig met het opstellen van
individuele handelingsplannen en nog meer tijd met het uitvoeren van deze
plannen. Hoeveel energie gaat er naar het differentiëren in de klas als gevolg
van deze plannen? Het is een hele logistieke onderneming om naast de
gemiddelde groep, de D/E leerlingen individuele aandacht te geven in de klas.
Stel nu eens dat je als leraar hier niet meer over hoeft na
te denken. Hoeveel ruimte creëer je dan voor de leraar? Ruimte die hij kan
besteden aan wat hij het liefst doet: lesgeven, na te denken over het
curriculum, eigen lessen creëren, op onderzoek gaan.
Ik geloof dat je dan een stap hebt gezet in het veranderen van het onderwijs en kwaliteit hebt gegeven aan onze belangrijkste asset, onze leraren.
En het aparte is dat dit niet ondenkbaar is. Principes als
remedial coaching maken dit nu heel goed mogelijk.
Waarom creëren we niet één basisvoorziening voor onze zwakste leerlingen in de stad?
Waarom creëren we niet één basisvoorziening voor onze zwakste leerlingen in de stad?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten